De eerste week, drie bestemmingen

Hola!

Wat gaat een week snel.. Een hoop meegemaakt en gezien. Mijn laatste verslag heb ik geschreven in Lima. Op dit moment zit ik in Arequipa, in het zuiden van Peru. In een week tijd heb ik iets meer dan 1000km afgelegd. Het wordt een lang verhaal!

De laatste update was op zaterdagmiddag. In de avond ben ik samen met Lucia gaan eten bij een Duits vriendinnetje van haar, die in een van de vele (ong 42) wijken van Lima woont (San Miguel). De weg naar San Miguel was een hele ervaring. Door Lucia heb ik me alles behalve een toerist gevoeld. Eerst een shuttlebus, en daarna met een combo bus verder. Het busje viel bijna uit elkaar, maar het is echt een topding! Ik voelde de ijzeren stangen wel letterlijk mijn zitbotjes indrukken. Maar je kan gewoon zeggen waar je eruit wilt en betaalt maar 1 soles (25 cent). Het busje stopt midden op straat om je eruit te laten. Met een hoop getoeter van mede weggebruikers als gevolg. De trip van Miraflores naar de andere wijk kost trouwens zon 40 min... zo groot is lima! De avond zelf was minder geslaagd. We aten in een studentenhuis vol met Duitsers die vooral onderling Duits spraken. Niet erg gezellig. Ik ben ook weer vroeg terug gegaan naar het hostel.
De volgende dag met ik met twee mensen uit het hostel op pad gegaan, naar Huaca Pucllana. Dit is een ruine, letterlijk midden in Miraflores. Cool om te zien. Helaas heb ik verder niks van de rondleiding kunnen verstaan (moet nog wennen aan het Spaans Engels) en kan er verder ook niet veel meer over vertellen.
De volgende dag vertrok ik vroeg naar Paracas, zon 4u onder Lima. Onderweg zijn we met de bus op twee mooie plekken gestopt. Als eerst bij Cristo del Pacifico in Lima. Het beeld zelf was cool om te zien, maar het uitzicht vanaf hier was nog mooier. Vanaf dit punt kon ik aan de ene kant de kliffen en zee zien, en aan de andere kant de drukte van Lima. De kliffen zijn volgebouwd met sloppenwijken. Ongeveer na 10 minuten buiten het centrum van de stad kom je dit al tegen. Indrukwekkend om te zien... En raar als je er met een touringbus doorheen rijdt..

Na deze stop zijn we gestopt in El Silencio om ceviche te eten. Best prima! Ik was wat sceptisch over het idee rauwe vis op te eten, maar blijkbaar is de vis niet meer geheel rauw door de chemische reactie die ontstaat door het toevoegen van limoen.
Na de lunch hebben we een stop gemaakt in El Carmen, een klein dorpje naast Chincha. We hebben hier een ranch bezocht waar vroeger slaven hebben gewerkt, werden verhandeld en verkocht. Na de drukte van Lima had de stilte rondom deze ranch bijna wat engs. Het is ook niet niks wat hier heeft plaats gevonden. We zijn hier ook het ondergronds gangenstelsel ingegaan. Deze werden gebruikt om snel van de ene naar de andere kant van de ranch te komen, alsook voor gruwelijkere dingen.

De laatste stop van deze dag was Paracas. En jawel, hier was eindelijk de zon!! Even opwarmen na de kou in Lima. Het hostel was geweldig: op het strand, hangmatjes, Bob Marley op de achtergrond. Na een kort nachtje (in een dorm met 14 man..) ben ik de volgende ochtend naar de Ballestas Islands gegaan. Dit wordt ook wel de poor mens Galapagos genoemd. Na een kleine 20 min op een speedboat kwamen we aan bij een eilandengroep. Rondom deze eilandengroep leven vele soorten vogels, pinguins en zeehonden. Er waren zoveel vogels, dat de rotsen helemaal wit waren van de poep. Het rook er ook niet al te lekker.. De geur vergat ik al snel door wat ik allemaal om me heen zag. De lucht was op sommige plekken bijna zwart van de zwermen vogels, evenals de rotsen. Verder chillden op alle rotsen wel een aantal zeeleeuwen. Heb als een klein kind met een lach op mijn gezicht rondgekeken. Heel cool!

Terug op het vasteland ontstond er een enorme zandstorm. Blijkbaar komt het bijna nooit voor. Binnen 5 min was de lucht asgrauw van het rondvliegende zand, en na een paar minuten zat het ook echt overal. Een van de tours van die dag kon helaas niet doorgaan. Smiddags zijn we verder gereden richting Huacachina, en daar aangekomen bleek de storm nog niet over te zijn. Savonds werd het gelukkig minder.

Huacachina was heel vet. Savonds is het er koud, maar overdag bloedje heet. Het ligt namelijk midden in de woestijn. Het is een soort oase, een piepklein dorpje. De volgende ochtend ben ik in mijn eentje een van de zandduinen opgeklommen (met mijn slippers, niet slim, heet!). Omhoog komen was ook wat pittiger dan gedacht. Eenmaal bovenaan had ik even een wauw gevoel. Ik had perfect uitzicht over Huacachina en kon vanaf dat punt ook zien hoe klein het was. Rondom Hua zag ik alleen maar woestijn en zandduinen. In de verte een ander klein dorpje, maar verder niks. Er is ook maar 1 weg die naar Hua gaat. Aan het eind van de middag heb ik de vetste tour tot nu toe gedaan: buggy rijden en sandboarden. Het buggyrijden was zo vet!! Het was net een achtbaan. We zijn echt over de zandduinen gecrosst. Stijl omhoog, omlaag, helemaal schuin (ik natuurlijk gillen...). Gelukkig hadden we gordels om. Mn schouders waren knalrood van de striemen, zoveel werd ik heen en weer geslingerd in de buggy. De buggy bracht ons telkens bij wat zandduinen, waar we vervolgens vanaf mochten boarden. Ik ben alleen zittend en liggend gegaan. Staand was zelfs voor ervaren snowboarders nog een uitdaging. Het was echt zo leuk!! De laatste stop was midden tussen de zandduinen: de zonsondergang. Wauw. Genieten.

De volgende dag (gister) ben ik vertrokken richting Arequipa. Onderweg hebben we weer twee stops gemaakt. De eerste bij een vineyard waar nog op een traditionele manier Pisco wordt gemaakt. Dit is een bekend lokaal drankje. De traditionele manier betekent: een grote stenen bak waar mensen met hun voeten de druiven plat stampen. Na een kleine rondleiding mochten we wat soorten Pisco proeven. Een pure versie (sterk!), drie soorten wijnen (heel zoet, wordt met suiker gemaakt), en een soort baileys (deze was het lekkerst). Een beetje teut terug de bus in richting Nazca. Hier hebben we op een gammele toren twee Nazca lijnen mogen bekijken. Deze lijnen zijn (als ik het goed heb verstaan) al voor Christus aangelegd/gemaakt.

Na deze stop ben ik met de nachtbus naar Arequipa gegaan. Onderweg merkte ik al dat we de hoogte in gingen. Arequipa ligt op iets meer dan 2km boven zeeniveau. Mijn hoofdkussentje liep in plaats van constant leeg ineens vol, en mijn chipszakje ontplofte bijna. Ik ben hier vannacht aangekomen en wacht nu op mijn kamer in het hostel.

Vandaag ga ik lekker chillen en een beetje uitzoeken wat ik de aankomende dagen ga doen. In ieder geval de Colca Canyon bezoeken en de stad verkennen.

Oh nog wat over wat ik zoal tegenkom onderweg in de bus: Vooral veel bouwvallen. Er hebben hier nogal wat aardbevingen plaatsgevonden waardoor veel opnieuw gebouwd moet worden. Ook heb ik stukken gezien met alleen zand en woestijn. De weg van Hua naar Arequipa was heel mooi. Door slingerweggertjes in de bergen, uitkomend in een groene vallei en daarna weer de bergen in.

Me gusta Peru!

Chao!

Nathalie