Patagonië

Hola!

18 december alweer. De tijd vliegt. De eerste (Nederlandse) feestdag is al voorbij. Hoe was jullie Sinterklaas? Kerst komt nu dichtbij, als ook oud en nieuw. Hier is nog steeds weinig van de kerstsfeer te voelen. Af en toe hangt er een karig slingertje langs de ramen met: feliz navidad. Geen reclames voor kerstcadeaus, geen spectaculaire kortingen. Volgens mij gaat alles hier gewoon door zonder al te veel aandacht voor de kerst. Al ben ik benieuwd hoe het er op kerstdag echt aan toegaat!

Tijdens het schrijven van mijn vorige blog was ik net aangekomen in Bariloche, Argentinië. Bariloche bevindt zich in het lake district van Argentinie. In de stad zelf hebben Maran en ik ons vooral vermaakt met chocolade eten (en drinken). Zoveel, dat ik op de laatste dag misselijk was van mijn chocolade milkshake. Bariloche zit vol met chocolade winkels. Geen lieve kleine winkeltjes, nee, ze hebben de grootte van supermarkten. Na wat bezoekjes aan de winkels hadden we al snel een favoriet. We hebben hier chocolade ijs gegeten, bonbons gekocht, taart gegeten en milkshakes gedronken. Als tegenhanger van al dit gesnoep zijn we een dag gaan mountainbiken, vergezeld door een Duits meisje: Nina. Ongeveer 27 km gefietst. Wat een gave tocht! De landschappen zijn geweldig. Soms lijkt het bijna nep. Alsof we op een filmset staan. Na het mountainbiken zijn we nog omhoog gelopen naar een 'cerro'. Het uitzicht zou moeten behoren tot een van de beste in de wereld. De tocht omhoog viel nog vies tegen na onze mountainbike rit. Verder boden onze gympies niet genoeg profiel om zonder wat uitglijden en onstabiliteit naar boven te wandelen. Maar.. It was worth it! Wauwwauwwauw. De terugweg wilden we het liefst met de kabelbaan naar beneden (omhoog ook, alleen was het 10 euro voor n rit). We probeerden de domme toerist uit te hangen en gewoon op het platform te gaan staan. Net toen we onze bips wilden laten rusten op een van de stoeltjesliften werd de hele kabelbaan stop gezet. No! Helaas. Toch wandelen (glijden?) naar beneden.

Op 3 december zijn we aangekomen in El Bolson. Een hippieplaatsje in Argentinie. Ons hostel lag ver van het dorpscentrum. Eerste gedachte was: shit... Eenmaal aangekomen dacht ik er echter totaal anders over. Dit is het beste hostel waar ik in heel Zuid Amerika ben geweest. Een klein hostel (20 man capaciteit), bestaande uit twee houten hutten. Om de hutten heen groen, groen en nog meer groen. Een enorme tuin met hangmatten, tafeltjes, veel gras en een stromend beekje. Kan het nog beter? Ja! Het ontbijt was home made. Bruin brood!! Zelfgemaakte jam. Gratis yogales in de ochtend (buiten in de tuin!). En het enige wat je hoort zijn vogeltjes en het stromende beekje. Binnen is alles van hout. Boekenkasten, open haarden. En dit alles voor 13 euro per nacht. Goedkoop relaxen! In plaats van 2 nachten zijn we uiteindelijk 4 nachten gebleven. Een dag zijn we naar de crafts market geweest. Alles op de markt was zelfgemaakt. Van schommels, tot zeepjes, kunst, eten en sieraden.
De inwoners van El Bolson halen hun boodschappen grotendeels bij farms. Zo wilden ook wij een verse vis halen bij een van de trucha (forel) farms. Verser kon het niet, want de vrouw pakte na onze bestelling haar visnet, ving twee vissen en mepte ze dood en gaf ze aan ons mee. Gelukkig verwijderde ze nog wel de organen....

Na een busreis van 26 uur kwamen we aan in El Calafate. Veel woorden ga ik niet aan deze stad toewijden. Behalve de woorden: duur, ongezellig en grauw. We besloten dan ook maar kort te blijven. Hetgeen wat vooral toeristen naar El Calafate trekt is de Perito Moreno glacier. Naast deze glaciers zijn er nog meer te bewonderen, maar we wilden toch graag de meest beroemde zien. Onderweg naar de glacier zagen we al wat brokken ijs in het water drijven. We hadden drie uur de tijd om vrij rond te lopen. De Perito Moreno glacier is een van de weinig stabiele of zelfs toenemende glaciers. De glacier wordt gevormd door de vele sneeuwval in de bergen. De vele sneeuw zorgt voor hetzelfde effect als wij een sneeuwbal maken. Door de druk wordt in ongeveer 5 jaar ijs gevormd. Dit schuift langzaam naar voren. De glacier steekt boven het water zo'n 60 meter uit. We konden van heel dichtbij de glacier aanschouwen. Zo indrukwekkend om te zien! Doordat het bewolkt was, was de glacier extra blauw van kleur. Helderblauw. Om de glacier heen dreven ijsbrokken die er vanaf waren gebroken. Af en toe leek het alsof het begon te onweren, een teken dat er bijna een stuk ijs gaat vallen. Een keer hebben we dit duidelijk kunnen zien. Gaaf!

Na El Calafate zijn we afgereisd naar El Chalten, blijkbaar hét trekkersoord van Patagonië. En terecht! Er zijn geweldige wandeltochten. Een dag zijn we naar Laguna de los Tres gewandeld. Een wandeling van ongeveer 22 kilometer. Een flinke tocht, maar zeker de moeite waard. Vooral het eindpunt. Eenmaal op de top zagen we twee azuurblauwe meren naast elkaar liggen, eentje iets lager dan de ander. Eromheen besneeuwde bergtoppen. Het begon ook net te sneeuwen toen we boven kwamen, terwijl we de rest van de tocht nog in ons hemdje liepen. Zo apart! Onderweg ook prachtige uitzichten. Ook hier leken de uitzichten vaak onecht. Lord of the Rings had er zo opgenomen kunnen zijn! De tweede dag zijn we naar Lago Torre gewandeld. Ook een hele mooie tocht. Iets minder indrukwekkend dan Lago de los Tres.
El Chalten zelf is een piepklein dorpje midden in het national park de los glaciares. Duidelijk een trekkersdorp. Vol met toeristen die dagen wandelen en kamperen. El Chalten bestaat dan ook vooral uit bakkers, restaurantjes en mountain gear shos. In het hostel hadden we weer afgesproken met Nina (het duitse meisje). We hebben haar na Bariloche ook nog ontmoet in Puerto Natales (in de supermarkt, hoe toevallig?!), en in El Calafate.

Na El Chalten zijn we verder afgereisd naar het zuiden: Puerto Natales (weer de grens over naar Chili). De voornaamste reden waarom we hierheen zijn gegaan is voor de trektocht door Torres del Paine. Hier ga ik waarschijnlijk later nog een blog aan wijden! Ik verklap alvast de volgende steekwoorden:
- 4 nachten kamperen, 5 dagen wandelen
- 2 nachten op een betaalde camping
- 2 nachten op een free camping (geen douche, warm water, binnenruimte)
- W-trek
- ongeveer 80 km gewandeld (precieze aantal moet ik nog uitrekenen)
- 3 avonden pasta met soepzakjes als saus
- 1 avond curryrijst (kant en klaar, vies en mislukt!)
- elke ochtend havermout met melkpoeder en water
- mislukte lunch: vieze wraps met chocopasta. 1 dag gegeten en daarna weggegooid. Opgelost met 1 keer kant en klare noedels en 1 keer soep.
- 1 kilo noten en gedroogde vruchten
- en chocola!
- glaciers, bergen, valleys, blauwe meren, prachtige natuur
- laatste dag om 3:30 de wekker om de zonsopgang te bekijken
- tweede dag al blaren, auch!
- mini tentje
- etc etc

Er is nog veel meer over te vertellen!!
Het was in ieder geval een hele ervaring. Al zijn we blij dat we nu onze beentjes weer even kunnen laten rusten. Het echte trekken is nu voorbij.

Wij reizen morgen verder naar Punta Arenas, hopelijk kunnen we daar pinguins zien!! Na Punta Arenas gaan we waarschijnlijk nog iets verder naar het zuiden, om vervolgens op 25 december naar Buenos Aires te vliegen. Echt koud is het hier niet, het lijkt hier een beetje zoals herfst in Nederland is. Maar alsnog verlang ik alweer naar de zomerhitte! In Buenos Aires is het nu rond de 31 graden, jammehhh!

Iedereen alvast een hele fijne kerst! Geniet van het samenzijn, het lekkere eten, de drankjes en alle andere verwennerijen!

Hasta pronto,

Nathalie