1 week Sucre, op naar Uyuni en Chili
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
31 Oktober 2014 | Bolivia, Sucre
Alweer iets langer dan een week in Sucre vertoeft. Heerlijk!
Even geen bussen, verschillende hostels, maar één plek om wat bij te komen. Van maandag tot gister (donderdag) heb ik Spaanse lessen gevolgd, vier uur per dag in de ochtend. De eerste drie dagen waren echter vooral herhaling van wat ik al in Nederland heb geleerd. De basics. Jammer van mijn tijd, maar ik kon mijn lerares helaas niet duidelijk maken dat ik wat sneller wilde. Tot dag 4, mijn laatste les. In een sneltreinvaart zijn we door de stof gegaan. Vervolgens was ik smiddags zo braindead dat ik alleen maar heb gechilled in het zonnetje.
Naast mijn spaanse lessen heb ik hier weinig gedaan. Behalve een bezoekje aan het Dino Park. Hetgeen wat je hier kan bewonderen is fossiele voetafdrukken van dinos en wat namaak dinos. Niet helemaal mijn ding. De weg naar het park was echter wel een ervaring! Ik ben in plaats van met een tour of taxi weer met een combi busje gegaan. Instappen, 3 Bolivianos (ong 30 cent) betalen en daarna 1 uur lang door Sucre en de buitenwijken rijden. Normaal zou dit ritje maar 10-15 min kosten, het busje stopt echter zo vaak als men wil, en staat regelmatig stil in de drukke kleine straten van Sucre. De extra 45 minuten heb ik gebruikt als free tour. Onderweg vooral veel verkeer en kraampjes gezien. Overal op straat wordt van alles verkocht. Ook in de bus. Er lopen kindjes naar binnen om cd´s te verkopen, chocoladetoffee´s.. Het gebeurt dus niet alleen in toeristenbussen. Verder ook kinderen aan het werk gezien onderweg... Vooral jonge jongens die als mechanicus werken.
Weer terug in het centrum van Sucre ben ik gaan eten bij een vegetarisch restaurantje (het bleef niet bij 1 keer). Lekker! Ook in het restaurant komen regelmatig mensen/kinderen op je af om dingen te verkopen. Een keer kwamen er ineens 6 kinderen om me heen staan, ze stelden allerlei vragen, geen idee wat ze vroegen. De enige vraag die ik eruit kon halen was: como te llamas? (Hoe heet je?). Waarop ik na het zeggen van mijn naam vroeg waarom ze niet op school zaten: Es sabado! Mn zonnebril werd nog even uitgeprobeerd en ze vroegen of ik wat te eten had... Mijn zakje snoepjes maar uitgedeeld (tot grote vreugde van de kinderen) en daarna werden ze langzaam uit het restaurant gezet.
Afgelopen woensdag nog wat naars gebeurd, nachtmerrie van elke backpacker! Na het schrijven vn mijn vorige blog en het uploaden van wat foto´s, kwam ik er in het hostel achter dat ik geen enkele foto meer kon zien. Na het opnieuw inpluggen van mijn camera zag ik dat mijn kaartje leeg was (8GB was vol, ong 1 maand reizen...). Grote stress en erachter gekomen dat er een virus op mijn kaartje staat. Het kaartje is nu onderweg naar Nederland, en ik hoop echt dat mijn foto´s gered kunnen worden.. Hopelijk zijn ze alleen verborgen achter het virus. Even geen foto upload meer dus..
Vandaag ben ik nog een dagje op pad met Maran (jeej, een bekende!). Bij toeval elkaar tegen het lijf gelopen in Sucre. Vanaf morgen gaat zij nog twee weken samen reizen met haar pap en reis ik nog een stukje alleen door. Rond Santiago zullen we elkaar weer gaan zien om daarna verder samen te reizen. Zin in!
Morgen vertrek ik naar Uyuni om waarschijnlijk zondag de saltflakes te bekijken. Volgens mij wordt het een van mijn hoogtepunten! De tour eindig ik in San Pedro de Atacama, Chili. Nog een weekje, dan arriveer ik in land numero 3! :D
Na een weekje op een plek ben ik ook redelijk onrustig aan het worden. Tijd om door te gaan en weer nieuwe dingen te gaan zien.
Hasta luego !
Nathalie
Even geen bussen, verschillende hostels, maar één plek om wat bij te komen. Van maandag tot gister (donderdag) heb ik Spaanse lessen gevolgd, vier uur per dag in de ochtend. De eerste drie dagen waren echter vooral herhaling van wat ik al in Nederland heb geleerd. De basics. Jammer van mijn tijd, maar ik kon mijn lerares helaas niet duidelijk maken dat ik wat sneller wilde. Tot dag 4, mijn laatste les. In een sneltreinvaart zijn we door de stof gegaan. Vervolgens was ik smiddags zo braindead dat ik alleen maar heb gechilled in het zonnetje.
Naast mijn spaanse lessen heb ik hier weinig gedaan. Behalve een bezoekje aan het Dino Park. Hetgeen wat je hier kan bewonderen is fossiele voetafdrukken van dinos en wat namaak dinos. Niet helemaal mijn ding. De weg naar het park was echter wel een ervaring! Ik ben in plaats van met een tour of taxi weer met een combi busje gegaan. Instappen, 3 Bolivianos (ong 30 cent) betalen en daarna 1 uur lang door Sucre en de buitenwijken rijden. Normaal zou dit ritje maar 10-15 min kosten, het busje stopt echter zo vaak als men wil, en staat regelmatig stil in de drukke kleine straten van Sucre. De extra 45 minuten heb ik gebruikt als free tour. Onderweg vooral veel verkeer en kraampjes gezien. Overal op straat wordt van alles verkocht. Ook in de bus. Er lopen kindjes naar binnen om cd´s te verkopen, chocoladetoffee´s.. Het gebeurt dus niet alleen in toeristenbussen. Verder ook kinderen aan het werk gezien onderweg... Vooral jonge jongens die als mechanicus werken.
Weer terug in het centrum van Sucre ben ik gaan eten bij een vegetarisch restaurantje (het bleef niet bij 1 keer). Lekker! Ook in het restaurant komen regelmatig mensen/kinderen op je af om dingen te verkopen. Een keer kwamen er ineens 6 kinderen om me heen staan, ze stelden allerlei vragen, geen idee wat ze vroegen. De enige vraag die ik eruit kon halen was: como te llamas? (Hoe heet je?). Waarop ik na het zeggen van mijn naam vroeg waarom ze niet op school zaten: Es sabado! Mn zonnebril werd nog even uitgeprobeerd en ze vroegen of ik wat te eten had... Mijn zakje snoepjes maar uitgedeeld (tot grote vreugde van de kinderen) en daarna werden ze langzaam uit het restaurant gezet.
Afgelopen woensdag nog wat naars gebeurd, nachtmerrie van elke backpacker! Na het schrijven vn mijn vorige blog en het uploaden van wat foto´s, kwam ik er in het hostel achter dat ik geen enkele foto meer kon zien. Na het opnieuw inpluggen van mijn camera zag ik dat mijn kaartje leeg was (8GB was vol, ong 1 maand reizen...). Grote stress en erachter gekomen dat er een virus op mijn kaartje staat. Het kaartje is nu onderweg naar Nederland, en ik hoop echt dat mijn foto´s gered kunnen worden.. Hopelijk zijn ze alleen verborgen achter het virus. Even geen foto upload meer dus..
Vandaag ben ik nog een dagje op pad met Maran (jeej, een bekende!). Bij toeval elkaar tegen het lijf gelopen in Sucre. Vanaf morgen gaat zij nog twee weken samen reizen met haar pap en reis ik nog een stukje alleen door. Rond Santiago zullen we elkaar weer gaan zien om daarna verder samen te reizen. Zin in!
Morgen vertrek ik naar Uyuni om waarschijnlijk zondag de saltflakes te bekijken. Volgens mij wordt het een van mijn hoogtepunten! De tour eindig ik in San Pedro de Atacama, Chili. Nog een weekje, dan arriveer ik in land numero 3! :D
Na een weekje op een plek ben ik ook redelijk onrustig aan het worden. Tijd om door te gaan en weer nieuwe dingen te gaan zien.
Hasta luego !
Nathalie
-
01 November 2014 - 10:43
Daddy:
Goedemorgen! het is nu zaterdag (sabado :-) en jij gaat straks naar land nummer 3, Chili. IK geloof dat ik goed begrijp wat je bedoelt met onrustig worden: als je de smaak van reizen te pakken hebt, wil je weer een keer verder ... Rein en ik hadden dat gevoel ook toen we aan het fiesten waren...
Goh, wat een verhaal met je fotokaartje. Hopelijk is het te redden zeg, anders ben je een deel vas een makkelijke herinnering (de foto) kwijt. Zou wel erg k zijn.
Over kaartje gesproken: we krege eergisteren je kaartje uit Peru binnen! heeft er een tijdhe over gedaan om hier te komen maar komt tenslotte gewoon aan! Lang leve de postbezorgers en lang leve een adres... hahahaha...
Wens je veel plezier richting de zoutvlaktes. ben heel benieuwd!
xx -
03 November 2014 - 20:18
Truus Boone:
Lieve Nathalie,
Wat leuk om ook nog een ansichtkaart van je te ontvangen. Het oude recept; we hebben er weer van genoten. Wat een ervaringen!!!
Hier gaat alles rustig z'n gangetje, nou ja rustig, we zijn op onze manier best druk.
Vorige week vrijdag hadden we een primeur. We mochten zowaar op Koosje passen, voor het eerst in 9 jaar, het was dus nog nooit eerder gebeurd. Maar alles is goed verlopen, wij vonden het leuk en ik dacht Koosje ook. Mark was naar Hongkong. Wij zouden Koosje uit school halen en dan door naar Schiphol op Mark op te halen, maar het vliegtuig van Mark had 2 uur vertraging. Dus na school naar nieuwegein en daarna naar Schiphol. Daar Mark en Koosje in een taxi gezet naar Beets, het was inmiddels zo laat geworden dat er geen bus meer naar Beets ging.
Mijn vader is vorige week 94 geworden. Een advocaatje met slagroom en appelgebak hebben mijn zusjes en ik rondgedeeld in het verzorgingshuis. Ze vonden het heerlijk.
Gisteren waren we in Veghel bij vrienden. Een paar keer per jaar komen we bij elkaar met ook nog een stel uit Renswoude. De mannen zijn al meer dan 50 jaar bevriend met elkaar. Wat een tijd he.
Zaterdag gaan we naar een korfbalwedstrijd kijken. jennifer speelt dan in Nieuwegein.
Afgelopen zaterdag was het hier zulk lekker weer, over de 20 graden. Het was de warmste novemberdag ooit gemeten. Voelt als een toegift in november lekker een eindje fietsen in je tshirt.
Liefs en een knuffel van ons
Truus
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
