Alweer iets langer dan een week in Sucre vertoeft. Heerlijk!
Even geen bussen, verschillende hostels, maar één plek om wat bij te komen. Van maandag tot gister (donderdag) heb ik Spaanse lessen gevolgd, vier uur per dag in de ochtend. De eerste drie dagen waren echter vooral herhaling van wat ik al in Nederland heb geleerd. De basics. Jammer van mijn tijd, maar ik kon mijn lerares helaas niet duidelijk maken dat ik wat sneller wilde. Tot dag 4, mijn laatste les. In een sneltreinvaart zijn we door de stof gegaan. Vervolgens was ik smiddags zo braindead dat ik alleen maar heb gechilled in het zonnetje.
Naast mijn spaanse lessen heb ik hier weinig gedaan. Behalve een bezoekje aan het Dino Park. Hetgeen wat je hier kan bewonderen is fossiele voetafdrukken van dinos en wat namaak dinos. Niet helemaal mijn ding. De weg naar het park was echter wel een ervaring! Ik ben in plaats van met een tour of taxi weer met een combi busje gegaan. Instappen, 3 Bolivianos (ong 30 cent) betalen en daarna 1 uur lang door Sucre en de buitenwijken rijden. Normaal zou dit ritje maar 10-15 min kosten, het busje stopt echter zo vaak als men wil, en staat regelmatig stil in de drukke kleine straten van Sucre. De extra 45 minuten heb ik gebruikt als free tour. Onderweg vooral veel verkeer en kraampjes gezien. Overal op straat wordt van alles verkocht. Ook in de bus. Er lopen kindjes naar binnen om cd´s te verkopen, chocoladetoffee´s.. Het gebeurt dus niet alleen in toeristenbussen. Verder ook kinderen aan het werk gezien onderweg... Vooral jonge jongens die als mechanicus werken.
Weer terug in het centrum van Sucre ben ik gaan eten bij een vegetarisch restaurantje (het bleef niet bij 1 keer). Lekker! Ook in het restaurant komen regelmatig mensen/kinderen op je af om dingen te verkopen. Een keer kwamen er ineens 6 kinderen om me heen staan, ze stelden allerlei vragen, geen idee wat ze vroegen. De enige vraag die ik eruit kon halen was: como te llamas? (Hoe heet je?). Waarop ik na het zeggen van mijn naam vroeg waarom ze niet op school zaten: Es sabado! Mn zonnebril werd nog even uitgeprobeerd en ze vroegen of ik wat te eten had... Mijn zakje snoepjes maar uitgedeeld (tot grote vreugde van de kinderen) en daarna werden ze langzaam uit het restaurant gezet.

Afgelopen woensdag nog wat naars gebeurd, nachtmerrie van elke backpacker! Na het schrijven vn mijn vorige blog en het uploaden van wat foto´s, kwam ik er in het hostel achter dat ik geen enkele foto meer kon zien. Na het opnieuw inpluggen van mijn camera zag ik dat mijn kaartje leeg was (8GB was vol, ong 1 maand reizen...). Grote stress en erachter gekomen dat er een virus op mijn kaartje staat. Het kaartje is nu onderweg naar Nederland, en ik hoop echt dat mijn foto´s gered kunnen worden.. Hopelijk zijn ze alleen verborgen achter het virus. Even geen foto upload meer dus..

Vandaag ben ik nog een dagje op pad met Maran (jeej, een bekende!). Bij toeval elkaar tegen het lijf gelopen in Sucre. Vanaf morgen gaat zij nog twee weken samen reizen met haar pap en reis ik nog een stukje alleen door. Rond Santiago zullen we elkaar weer gaan zien om daarna verder samen te reizen. Zin in!

Morgen vertrek ik naar Uyuni om waarschijnlijk zondag de saltflakes te bekijken. Volgens mij wordt het een van mijn hoogtepunten! De tour eindig ik in San Pedro de Atacama, Chili. Nog een weekje, dan arriveer ik in land numero 3! :D

Na een weekje op een plek ben ik ook redelijk onrustig aan het worden. Tijd om door te gaan en weer nieuwe dingen te gaan zien.

Hasta luego !

Nathalie