Uyuni, San Pedro de Atacama en Argentinië
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
12 November 2014 | Argentinië, Mendoza
Buenas tardes todos!
Al een tijdje niks van me laten horen. Met als gevolg dat er nu teveel is om te vertellen! Ik ga toch mijn best doen jullie weer een beetje mee te nemen op mijn reis...
Misschien wel te beginnen bij de busrit van Sucre naar Uyuni, deze is me namelijk goed bij gebleven. Het is me bijgebleven omdat het een typisch afscheid was van Bolivia. Namelijk een bus zonder wc, zonder airconditioning en zonder raam die open kan. En dat voor 9 uur lang... Dat betekent een drinkdieet onderweg en vooral mezelf niet teveel veroeren. Gelukkig was dit ook niet mogelijk gezien de ruimte die ik in mijn stoel had. Onderweg zijn we gelukkig twee keer gestopt om naar de wc te gaan. De eerste keer riep de buschauffeur: Bano! Bano! Dus ik stap naar buiten en het enige wat ik zie is: woestijn en wat struikjes hier en daar. De andere vrouwen stonden er met mij wat verbaasd bij. En de wc dan? Een vrouw liet even zien dat hetgeen wat zich om ons heen bevond de wc was.. Mooi niet! Ophouden en niet meer drinken.
Een typisch voorbeeld van een bus in Bolivia, en daarom eigenlijk bijna mooi om mee te maken. Toch was ik blij dat ik na 9 uur in Uyuni aankwam!
De volgende dag ben ik meteen met een 3 daagse tour de omgeving rondom Uyuni gaan ontdekken. Wat een gave tour was dit. Misschien wel de beste tot nu toe. De eerste dag zijn we de zoutvlaktes opgegaan. Zo raar om alleen maar wit om je heen te zien. En mooi... Onze lunch hebben we midden op de zoutvlaktes genuttigd. Het zitten was iets minder comfortabel. Het zout ziet er spiegelglad uit, maar zodra je het aanraakt is het behoorlijk scherp. Ons hostel voor de eerste nacht was super basic. Erg gaaf was dat alles van zout was gemaakt. De zitjes, de tafels, de muren, het bed (wel een matrasje erop...). De avond hebben we met de groep ouderwets doorgebracht door te kaarten. Dag twee hebben we onwijs mooie lagunas (meren) gezien. Vol met flamingo´s, prachtige kleuren en zoutvlaktes in het meer. Alle uitzichten waren bijna surrealistisch. In de drie dagen heb ik ook oneindige woestijn gezien, landschappen gevormd door aardbevingen en restanten van vulkaanuitbarstingen. De meren hadden felgroene, blauwe en rode kleuren.
Onze chauffeur maakte de tour wel compleet. Een man van rond de 70/80. Een hoest van een levenslange roker (al rookte hij niet). Dag 2 viel hij regelmatig bijna in slaap achter het stuur.. Op een gegeven moment is hij ook even uitgestapt om een plens water over zijn gezicht te gooien. Of het met de leeftijd of de nogal geestdodende oneindige woestijn als weg te maken had weet ik niet. Enfin, al had hij het stuur losgelaten, dan waren we nog steeds nergens tegenaan gebotst. Het was een ontzettend aardige man en heeft de drie dagen goed voor ons gezorgd! Dag 3 begon vroeg bij de geisers. Omdat we net na zonsopgegang aankwamen gaf dit prachtige effecten. Het leek een beetje een maanlandschap met overal borrelende gaten. De lucht was op de vroege ochtend iets minder aangenaam (zwavel). Na een bezoek aan een laatste meer heeft Domingo (de chauffeur) mij naar de grens van Bolivia/Chili gebracht. De rest van de groep ging terug naar Uyuni.
Meteen anders zodra ik de grens overstak. Letterlijk meteen geasfalteerde wegen in Chili, met lijnen!
San Pedro de Atacama is piepklein en vooral erg toeristisch. Geen plek voor mij... Ik heb hier dan ook maar 1 dag doorgebracht en in deze dag zoveel mogelijk gedaan. Een pittige mountainbiketocht in mn eentje door de Valle de La Muerte. Ondanks dat het pittig was (temp van rond de 35 graden en klimmen) was het een mooie tocht. Aan het einde van de middag naar Valle de la Luna gegaan. Ontzettend mooi landschap! Maar iets te toeristsch. Zelfs van de meest knullige rotsen werden foto´s gemaakt.. Aan het eind van de tocht wel van een mooie zonsondergang mogen genieten. En even wennen na een oude 4WD in Bolivia: luxe Ford busjes met airco! Jeej!
Bolivia was prachtig. Een land waar je alles kan vinden. En een land met grote tegenstellingen. Van arm op het platteland en de buitenwijken van de steden, tot rijk in het midden van de stad. Jungle, grote steden, niemandsland, bergen, kou, warmte... Bolivia is gaaf!
In San Pedro heb ik besloten via Argentinie naar beneden te reizen, met als eerste bestemming Salta. Een grote stad, en na Bolivia weer wennen aan het Westerse. Ik merk ook dat de natuur me meer aanspreekt dan het bezoeken van de grote steden. Ook in Salta was ik dus snel klaar. Op aanraden van Tessa en een meisje uit London ben ik gevlucht naar Cafayate. Een wijnoord ongeveer 4u rijden van Salta. Wat ik hier natuurlijk moest doen was wijntjes drinken. Na een bezoekje aan Bodega Nanni was ik echter al een beetje teut (vijf glazen verder). Dus ook maar besloten het even hierbij te laten! De wijn was trouwens heerlijk..
De tweede dag ben ik met drie mensen uit het hostel op pad gegaan. We wilden eerst samen een tour gaan boeken, totdat we erachter kwamen dat er in het dorpje San Martin een traditioneel festival gaande was. Met gaucho´s, eten en folklore muziek. Hup, ernaartoe! Heerlijk vlees gegeten, naar een optocht van gaucho´s gekeken en over de markt gestruind. Vooral erg leuk om de gaucho´s te zien! De mannen droegen traditioneel een donkerrode cape, cowboy laarzen en een hoed. Het paard droeg een groot gedroogd koeienvel om de gaucho te beschermen. Het was een leuke dag!
De volgende ochtend ben ik met dezelfde groep gaan mountainbiken naar de watervallen. Om geld te besparen koos ik voor een mega crappy fiets (niet bewust, maar achteraf spijt!). Ze hadden gewoon geen goede fietsen. De tocht was alleen maar bergopwaarts, en mijn mountainbike beschikte over de volgende gear:
- geen versnellingen
- een platte achterband
- geen werkende remmen
- een zadel ter hoogte van mijn knieen..
Ik kwam aardig pissig bovenaan, terwijl mijn groepsgenoten met hun goeie fietsen met gemak boven kwamen. Voordeel van mijn mountainbike is dat ik ook weer het snelst beneden was (geen remmen).
Vanochtend ben ik aangekomen in Mendoza. Vandaag even een dagje niks!En morgen waarschijnlijk weer wat wijntjes proeven... Proost!
Saludos,
Nathalie
Al een tijdje niks van me laten horen. Met als gevolg dat er nu teveel is om te vertellen! Ik ga toch mijn best doen jullie weer een beetje mee te nemen op mijn reis...
Misschien wel te beginnen bij de busrit van Sucre naar Uyuni, deze is me namelijk goed bij gebleven. Het is me bijgebleven omdat het een typisch afscheid was van Bolivia. Namelijk een bus zonder wc, zonder airconditioning en zonder raam die open kan. En dat voor 9 uur lang... Dat betekent een drinkdieet onderweg en vooral mezelf niet teveel veroeren. Gelukkig was dit ook niet mogelijk gezien de ruimte die ik in mijn stoel had. Onderweg zijn we gelukkig twee keer gestopt om naar de wc te gaan. De eerste keer riep de buschauffeur: Bano! Bano! Dus ik stap naar buiten en het enige wat ik zie is: woestijn en wat struikjes hier en daar. De andere vrouwen stonden er met mij wat verbaasd bij. En de wc dan? Een vrouw liet even zien dat hetgeen wat zich om ons heen bevond de wc was.. Mooi niet! Ophouden en niet meer drinken.
Een typisch voorbeeld van een bus in Bolivia, en daarom eigenlijk bijna mooi om mee te maken. Toch was ik blij dat ik na 9 uur in Uyuni aankwam!
De volgende dag ben ik meteen met een 3 daagse tour de omgeving rondom Uyuni gaan ontdekken. Wat een gave tour was dit. Misschien wel de beste tot nu toe. De eerste dag zijn we de zoutvlaktes opgegaan. Zo raar om alleen maar wit om je heen te zien. En mooi... Onze lunch hebben we midden op de zoutvlaktes genuttigd. Het zitten was iets minder comfortabel. Het zout ziet er spiegelglad uit, maar zodra je het aanraakt is het behoorlijk scherp. Ons hostel voor de eerste nacht was super basic. Erg gaaf was dat alles van zout was gemaakt. De zitjes, de tafels, de muren, het bed (wel een matrasje erop...). De avond hebben we met de groep ouderwets doorgebracht door te kaarten. Dag twee hebben we onwijs mooie lagunas (meren) gezien. Vol met flamingo´s, prachtige kleuren en zoutvlaktes in het meer. Alle uitzichten waren bijna surrealistisch. In de drie dagen heb ik ook oneindige woestijn gezien, landschappen gevormd door aardbevingen en restanten van vulkaanuitbarstingen. De meren hadden felgroene, blauwe en rode kleuren.
Onze chauffeur maakte de tour wel compleet. Een man van rond de 70/80. Een hoest van een levenslange roker (al rookte hij niet). Dag 2 viel hij regelmatig bijna in slaap achter het stuur.. Op een gegeven moment is hij ook even uitgestapt om een plens water over zijn gezicht te gooien. Of het met de leeftijd of de nogal geestdodende oneindige woestijn als weg te maken had weet ik niet. Enfin, al had hij het stuur losgelaten, dan waren we nog steeds nergens tegenaan gebotst. Het was een ontzettend aardige man en heeft de drie dagen goed voor ons gezorgd! Dag 3 begon vroeg bij de geisers. Omdat we net na zonsopgegang aankwamen gaf dit prachtige effecten. Het leek een beetje een maanlandschap met overal borrelende gaten. De lucht was op de vroege ochtend iets minder aangenaam (zwavel). Na een bezoek aan een laatste meer heeft Domingo (de chauffeur) mij naar de grens van Bolivia/Chili gebracht. De rest van de groep ging terug naar Uyuni.
Meteen anders zodra ik de grens overstak. Letterlijk meteen geasfalteerde wegen in Chili, met lijnen!
San Pedro de Atacama is piepklein en vooral erg toeristisch. Geen plek voor mij... Ik heb hier dan ook maar 1 dag doorgebracht en in deze dag zoveel mogelijk gedaan. Een pittige mountainbiketocht in mn eentje door de Valle de La Muerte. Ondanks dat het pittig was (temp van rond de 35 graden en klimmen) was het een mooie tocht. Aan het einde van de middag naar Valle de la Luna gegaan. Ontzettend mooi landschap! Maar iets te toeristsch. Zelfs van de meest knullige rotsen werden foto´s gemaakt.. Aan het eind van de tocht wel van een mooie zonsondergang mogen genieten. En even wennen na een oude 4WD in Bolivia: luxe Ford busjes met airco! Jeej!
Bolivia was prachtig. Een land waar je alles kan vinden. En een land met grote tegenstellingen. Van arm op het platteland en de buitenwijken van de steden, tot rijk in het midden van de stad. Jungle, grote steden, niemandsland, bergen, kou, warmte... Bolivia is gaaf!
In San Pedro heb ik besloten via Argentinie naar beneden te reizen, met als eerste bestemming Salta. Een grote stad, en na Bolivia weer wennen aan het Westerse. Ik merk ook dat de natuur me meer aanspreekt dan het bezoeken van de grote steden. Ook in Salta was ik dus snel klaar. Op aanraden van Tessa en een meisje uit London ben ik gevlucht naar Cafayate. Een wijnoord ongeveer 4u rijden van Salta. Wat ik hier natuurlijk moest doen was wijntjes drinken. Na een bezoekje aan Bodega Nanni was ik echter al een beetje teut (vijf glazen verder). Dus ook maar besloten het even hierbij te laten! De wijn was trouwens heerlijk..
De tweede dag ben ik met drie mensen uit het hostel op pad gegaan. We wilden eerst samen een tour gaan boeken, totdat we erachter kwamen dat er in het dorpje San Martin een traditioneel festival gaande was. Met gaucho´s, eten en folklore muziek. Hup, ernaartoe! Heerlijk vlees gegeten, naar een optocht van gaucho´s gekeken en over de markt gestruind. Vooral erg leuk om de gaucho´s te zien! De mannen droegen traditioneel een donkerrode cape, cowboy laarzen en een hoed. Het paard droeg een groot gedroogd koeienvel om de gaucho te beschermen. Het was een leuke dag!
De volgende ochtend ben ik met dezelfde groep gaan mountainbiken naar de watervallen. Om geld te besparen koos ik voor een mega crappy fiets (niet bewust, maar achteraf spijt!). Ze hadden gewoon geen goede fietsen. De tocht was alleen maar bergopwaarts, en mijn mountainbike beschikte over de volgende gear:
- geen versnellingen
- een platte achterband
- geen werkende remmen
- een zadel ter hoogte van mijn knieen..
Ik kwam aardig pissig bovenaan, terwijl mijn groepsgenoten met hun goeie fietsen met gemak boven kwamen. Voordeel van mijn mountainbike is dat ik ook weer het snelst beneden was (geen remmen).
Vanochtend ben ik aangekomen in Mendoza. Vandaag even een dagje niks!En morgen waarschijnlijk weer wat wijntjes proeven... Proost!
Saludos,
Nathalie
-
12 November 2014 - 20:05
Mutti :
Jeetje meis, wat een verhaal weer. Gelukkig dat ik sommige dingen pas achteraf lees, pfffffffffff............ Maar ik vind je wel een dappere dodo hoor dat je dat allemaal onderneemt. Je doet dingen waarvan je zelf denk ik een paar maanden ook niet had kunnen vermoeden dat je dat ooit zou durven, haha..... De foto´s van je trip naar de zoutvlakte zagen er inderdaad prachtig uit. Ik kan me voorstellen dat het er in het echt nog vele malen mooier uitzag. Groot gelijk dat je het vegetarisch eten even vaarwel zegt voor dat ongetwijfeld heerlijke vlees dat ze daar hebben. Het water loopt me in de mond!
Geniet van de wijntjes, die moeten daar ook heerlijk zijn :-) Alleen niet voordat je weer op zo'n geweldig geoutilleerde mountainbike stapt graag! ;-)
Enne.....volgende keer plastuitjes meenemen misschien?
Dikke kus
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
